Pozycja horyzontalna...




Prędzej czy później przychodzi taki moment, kiedy nasz rumak postanowi legnąć na boku.
Jeśli możemy wtedy liczyć na czyjąś pomoc, pół biedy.
Ale co zrobić, kiedy w zasięgu wzroku ani żywej duszy?


Metod jest wiele, tak jak wiele typów motocykli i kierowców.
Jedni podniosą maszynę bez problemu, drudzy się nasapią ale w końcu też osiągną efekt, a inni...tak jak ja, mogą mieć zagwozdkę. Ponoć wszystko jest kwestią techniki. I na wszystko jest metoda. Sezon coraz bliżej i wypadałoby wreszcie tą tajemną wiedzę posiąść. A jako,że za oknem śnieg...na razie pozostaje mi studiowanie filmików instruktażowych.

Podnoszenie za kierownicę przećwiczyłam wielokrotnie-odpada. Cała nadzieja w silnych nogach i plecach, a raczej ich dolnej części. Raz nawet by mi się udało, tylko grunt był dość grząski i śliski i cała filozofia tej metody poszła...w las. W przenośni i dosłownie, co na zdjęciu zresztą widać. Ewentualnie pozostają dwie opcje: wymyślić własny sposób albo...po prostu się nie przewracać, czego życzę i Wam i sobie :)
A może ktoś słyszał o jeszcze prostszej metodzie albo ma własne wskazówki w tym temacie?




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdy złapiesz kapcia...

Obraz
Trzy razy na tydzień zdarza się, że jadę gdzieś w dalszą trasę autem. Raz na siedem dni zdarza się niedziela. Raz na miesiąc zdarza mi się wyjechać „na styk”, gdy czas naprawdę nagli. Raz na rok zdarza się, że postanawiam założyć białe spodnie lub krótszą spódniczkę. Kapcia łapię jednak zawsze w niedzielę podczas dalszej trasy, gdy czas nagli a ja jestem w strój wybitnie niewygodny do machania lewarkiem :P
Czytaj więcej

Część 5

Obraz
Rozbawione dość żwawą ucieczką krów w pobliskie krzaki (a nawet i barierki) docieramy do bramki granicznej. I na wstępie zaskoczenie-1,50 euro za wjazd. Zaczyna się oklepywanie kieszeni i tankbagów. Za nic nie mogę znaleźć moich drobniaków. No tak, przed wyjazdem schowałam je w spodnie, a te z kolei wcisnęłam w najgłębszy kąt bagażu. Zjeżdżam grzecznie na bok, żeby nie torować ludziom drogi. Spodnie znalezione ale drobniaków nie ma. Panowie za nic nie chcą przepuścić, Asia przed chwilą wszystkie wydała. Wynajduje garść grosików, z których uzbierało się 1,20. Niepocieszeni strażnicy machają ręką i dają spokój. Ciekawe, co by było gdybym nie miała nic? Płatność kartą oczywiście odpadała... Chcemy dotrzeć do Kotoru, tak, żeby na spokojnie z rana zacząć krętą trasę do Cetinje. Trasa zapisana przez troskliwą parę Bośniaków zaraz przestanie być aktualna i będzie trzeba wyciągnąć mapę... O deszczu już nie pamiętamy. Okoliczności przyrody są nader sprzyjające, więc upajamy
Czytaj dalej

Obserwatorzy