Pierwsza jazda
Pierwsze 1,5 godziny z moto. Na kursie, jak i w żuciu w sumie..
Zachwycać się swoimi początkami raczej nie mogę, ale pocieszać owszem :)
W końcu pierwsze koty za płoty. Tym bardziej, że gość zmierzył mnie wzrokiem, dał motór i powiedział "jedź".
To się nazywa bezstresowa nauka...
Maszyna gasła ustawicznie. Dodatkowo rzucało mną, jak podczas jakiegoś ataku. Nie no popis pełną gębą. Po 40 minutach poooowoli udawało mi sie wczuć w moto. Wtedy już gasł tylko dla przekory-kiedy byłam pewna, że płynnie ruszę.
Skręty choć szerokie, jakoś robię. Wiadomo nie kłądę motocykla przecież, ale przechył nie budzi paniki. Chociaż tyle.
I pomimo nerwów na moją prawą rękę, która jest stanowczo nieprzewidywalna, przez co ciągle mną szarpało i tak na twarzy był uśmiech. Bo i jak się nie uśmiechać, gdy na twarzy czuje się lekki wiatr, będący zapowiedzią tego, co mnie czeka? O ile przy prędkości zerowej można mówić o jakimkolwiek wietrze ;)
Trudne te początki ale i tak jest dobrze. To jest TO!
Niestety moto już o przyjemności powiedzieć nic nie może..Skatowałam go doszczętnie.
Jak zgasł, tak koniec. Rozrusznik abdykował.
Odpalali,pchali, bujali. Zapalało na chwilę i znów gasło.
Może to i lepiej? Wyrozumiała yamaha stwierdziła,że wrażeń mi na dziś wystarczy.
Nie mogłam się z nią nie zgodzić.
Efekty? Ból nadgarstka, jazda autem traci coraz więcej a plac manewrowy został wyszlifowany moimi podeszwami. Jakoś nie umiem na podnóżki nóg ustawić. Zresztą po co, jak po ruszeniu od razu miałam hamować? Tak czy siak Instruktor wyraźnie dał mi do zrozumienia, że to dość żałosny widok :P
Po południu gadka-szmatka z bratem, nieświadomym uporu swojej siostry.
Gadka-szmatka również z mamą, która zupełnie serio zaproponował mi zrobienie kursu "A".
Oczywiście jej zapał szybko ostudziłam. A korciło mnie już, żeby się przyznać...
Ale dzielnie milczę. Później będzie większa satysfakcja ;)
Stresss przed ósemką. Legendarnym utrapieniem kursantów.
Zachwycać się swoimi początkami raczej nie mogę, ale pocieszać owszem :)
W końcu pierwsze koty za płoty. Tym bardziej, że gość zmierzył mnie wzrokiem, dał motór i powiedział "jedź".
To się nazywa bezstresowa nauka...
Maszyna gasła ustawicznie. Dodatkowo rzucało mną, jak podczas jakiegoś ataku. Nie no popis pełną gębą. Po 40 minutach poooowoli udawało mi sie wczuć w moto. Wtedy już gasł tylko dla przekory-kiedy byłam pewna, że płynnie ruszę.
Skręty choć szerokie, jakoś robię. Wiadomo nie kłądę motocykla przecież, ale przechył nie budzi paniki. Chociaż tyle.
I pomimo nerwów na moją prawą rękę, która jest stanowczo nieprzewidywalna, przez co ciągle mną szarpało i tak na twarzy był uśmiech. Bo i jak się nie uśmiechać, gdy na twarzy czuje się lekki wiatr, będący zapowiedzią tego, co mnie czeka? O ile przy prędkości zerowej można mówić o jakimkolwiek wietrze ;)
Trudne te początki ale i tak jest dobrze. To jest TO!
Niestety moto już o przyjemności powiedzieć nic nie może..Skatowałam go doszczętnie.
Jak zgasł, tak koniec. Rozrusznik abdykował.
Odpalali,pchali, bujali. Zapalało na chwilę i znów gasło.
Może to i lepiej? Wyrozumiała yamaha stwierdziła,że wrażeń mi na dziś wystarczy.
Nie mogłam się z nią nie zgodzić.
Efekty? Ból nadgarstka, jazda autem traci coraz więcej a plac manewrowy został wyszlifowany moimi podeszwami. Jakoś nie umiem na podnóżki nóg ustawić. Zresztą po co, jak po ruszeniu od razu miałam hamować? Tak czy siak Instruktor wyraźnie dał mi do zrozumienia, że to dość żałosny widok :P
Po południu gadka-szmatka z bratem, nieświadomym uporu swojej siostry.
Gadka-szmatka również z mamą, która zupełnie serio zaproponował mi zrobienie kursu "A".
Oczywiście jej zapał szybko ostudziłam. A korciło mnie już, żeby się przyznać...
Ale dzielnie milczę. Później będzie większa satysfakcja ;)
Stresss przed ósemką. Legendarnym utrapieniem kursantów.
Komentarze
Prześlij komentarz