Reksio.

Porządki na komputerze, zawsze kończą się wygrzebaniem zdjęć, o których pojęcia się nie miało.
W związku z powyższym, przedstawiam Reksia. Polarowego i bardzo przytulaśnego powiernika sekretów wszelakich. Uszyty pod napływem chwili, ze skrawków, które miały nadzieję, że nie trafią do kosza. Jak widać, nie trafiły. I całe szczęście!






Jak widać Reksio z otwartymi ramionami czeka na kogoś, kto go przytuli i już nie puści. :)


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gdy złapiesz kapcia...

Obraz
Trzy razy na tydzień zdarza się, że jadę gdzieś w dalszą trasę autem. Raz na siedem dni zdarza się niedziela. Raz na miesiąc zdarza mi się wyjechać „na styk”, gdy czas naprawdę nagli. Raz na rok zdarza się, że postanawiam założyć białe spodnie lub krótszą spódniczkę. Kapcia łapię jednak zawsze w niedzielę podczas dalszej trasy, gdy czas nagli a ja jestem w strój wybitnie niewygodny do machania lewarkiem :P
Czytaj więcej

Część 5

Obraz
Rozbawione dość żwawą ucieczką krów w pobliskie krzaki (a nawet i barierki) docieramy do bramki granicznej. I na wstępie zaskoczenie-1,50 euro za wjazd. Zaczyna się oklepywanie kieszeni i tankbagów. Za nic nie mogę znaleźć moich drobniaków. No tak, przed wyjazdem schowałam je w spodnie, a te z kolei wcisnęłam w najgłębszy kąt bagażu. Zjeżdżam grzecznie na bok, żeby nie torować ludziom drogi. Spodnie znalezione ale drobniaków nie ma. Panowie za nic nie chcą przepuścić, Asia przed chwilą wszystkie wydała. Wynajduje garść grosików, z których uzbierało się 1,20. Niepocieszeni strażnicy machają ręką i dają spokój. Ciekawe, co by było gdybym nie miała nic? Płatność kartą oczywiście odpadała... Chcemy dotrzeć do Kotoru, tak, żeby na spokojnie z rana zacząć krętą trasę do Cetinje. Trasa zapisana przez troskliwą parę Bośniaków zaraz przestanie być aktualna i będzie trzeba wyciągnąć mapę... O deszczu już nie pamiętamy. Okoliczności przyrody są nader sprzyjające, więc upajamy
Czytaj dalej

Obserwatorzy